Geplaatst door Van je fouten leer je het meest. En binnen organisaties kun je synergie behalen door van elkaars fouten te leren. Probleem is dat -door een negatieve foutencultuur -fouten niet snel met elkaar gedeeld worden. En het duurt vaak wel enkele jaren om een dergelijke cultuur te doorbreken. Wellicht moeten we het anders aanpakken en kunnen we fouten / risicomanagement beter succesmanagement noemen. Immers successen delen mensen eerder met elkaar dan mogelijke falen. Maar wat blijkt organisaties leren ook niet van hun successen. Waarom niet? Drie oorzaken:
Overschatting managementbeslissing en onderschatting omstandigheden.
Als we succes hebben dan wijten wij het aan onze recente eigen goede (management) beslissingen en vergeten we -voor het gemak- de omstandigheden waaronder het succes is bereikt. Het kan zijn dat het een slechte beslissing was maar door het omvallen van een concurrent het alsnog een succes werd. Zeker in deze onzekere tijden spelen de omstandigheden waaronder het succes bereikt werd een grotere rol. En deze omstandigheden zijn vaak niet beïnvloedbaar of te managen en daarmee is het vaak toeval of geluk.
Overmatig vertrouwen in eigen kunnen.
Succes vergroot ons zelfvertrouwen en dit is prima tot een bepaalde grens. Te veel succes zorgt voor overschatting van ons eigen kunnen en dan stoppen we met leren. . Zodra het geluid ontstaat “alles wat ze aanraken is goud” moet je er vanuit gaan dat het bedrijf vanuit optimisme grotere risicovolle beslissingen zal gaan nemen. Een voorbeeld.
Ducati begon in 2003 mee te doen aan de Grand Prix motorraces. Het eerste jaar waren de verwachtingen niet hoog gespannen; het was een jaar om ervaringen op te doen en te leren van gemaakte fouten. Hun motor had 28 sensoren om de prestatie parameters (PK , temperatuur) te meten. De berijders kregen na elke race een debrieffing over hun handelen en het effect op de prestaties van de motor. Het was een lerende organisatie. Tot ieders verrassing werd het team 2de in het eindklassement; een ongelofelijke prestatie voor een debuterend team! Het vertrouwen van het team was zo groot dat ze verwachten het jaar erop nummer 1 te zijn. Ze besloten de motor totaal te veranderen en vervingen 60% van alle onderdelen. Helaas vielen de prestaties het jaar erop tegen, het team eindigde met veel moeite op de derde plek. Dit werd als verlies ervaren. Overtuigd van hun eigen kwaliteiten hadden ze immers op de volle winst gerekend. Vanaf dat moment was er weer volop aandacht voor het testen en meten van de prestaties. Uiteindelijk werden ze in 2007 wereldkampioen.
Niemand vraagt naar de keuzes en omstandigheden van het succes.
Een derde oorzaak, waarom we niet leren van onze successen is dat ze niet vaak worden geëvalueerd. Het is toch goed gegaan en het projectteam claimt zijn succes. Dan is het natuurlijk niet plezierig als- na een evaluatie- blijkt dat het door geluk een succesvol project is geworden. Toch kun je als je de omstandigheden rondom dit succesvolle project niet weet, ook onvoldoende zeggen over de kwaliteiten van dit team.
Tot slot
Afgelopen zaterdag bleek dat aanleg van de Hanzelijn (spoorlijn) in tegenstelling tot vele andere infra-projecten juist goedkoper uitpakte. Wellicht leerzaam om te onderzoeken onder welke omstandigheden dit mooie resultaat werd bereikt.
Bron: voor deze blog heb ik gebruik gemaakt van een artikel uit de Harvard Business Review 2011 “why leaders don’t learn from succes”
Robert 't Hart 