Geplaatst door Het NRC Handelsblad gaf afgelopen zaterdag zicht op de gretigheid naar risico’s van bestuurders van de SNS bank die, ondanks meerdere waarschuwingssignalen (red flags
) steeds groter werd. Raar, maar waar!
2006
Het lag niet aan het aangekochte bedrijf, bij de aankoop van de vastgoedtak door SNS was de reputatie en de risicocultuur dik in orde. Dit zei althans commissaris Piero Overmars in 2006. Hij beoordeelde dit echter alleen op basis van de notulen. Zes maanden later al, ontstonden de eerste problemen. De kosten waren hoger en het rendement kwam onder druk. Op dit moment konden de externe marktomstandigheden de interne problemen nog verbloemen.
2007
In juni 2007 wil de audit afdeling een antwoord op de vraag hoe het management omgaat met de risico’s. In dit rapport verschijnt een aantal red flags. Het ontbreekt bijvoorbeeld aan complete dossiervorming en computersystemen werken niet goed. Er is geen goede financiële man, geen risicomanager en de financiële bestuurder is niet of nauwelijks aanwezig in het kredietcomité. Toch blijft het ambitie niveau en de ‘risk appetite’, oftewel de gretigheid om risicovolle projecten te financieren, hoog.
2008
Een jaar later, in 2008 lijkt er weinig met eerdere, harde aanbevelingen te zijn gedaan. Dit is een red flag op zichzelf. Andere red flags zijn de zorgen over de kwaliteit van het personeel (met name op de afdeling risicovolle financieringen) en incomplete krediet- klantdossiers. Het principe van betrokkenheid van Nederlandse ondernemers bij investeringen wordt ook losgelaten. Hierdoor verdwijnt een vorm van risicobeheersing. Er treedt een nieuwe financieel directeur aan, maar de hoge ‘risk appetite’ blijft. Het positieve rapport over de professionaliteit vastgoeddivisie van De Nederlandse Bank speelt hierbij wellicht een rol.
2009
Pas in 2009 wordt voor het eerst gekeken naar het leiderschap. En, wat blijkt? De internationale directie bestaat volledig uit risk takers die zich niet laten weerhouden door drempels en weerstanden. Er is geen ruimte voor kwetsbaarheid door groepsdruk. Daarnaast hebben bestuurders dubbelfuncties; ze zitten als bestuurder in de bedrijven die door SNS worden gefinancierd.
Als je dit weet, dan weet je ook dat het fout gaat, toch? Het feit dat het drie jaar duurt voordat dit naar boven komt, kun je mijns inziens zijn als onbehoorlijk bestuur bestempelen. Het is in elk geval de zoveelste herhaling van risicomanagement dat voor verbetering vatbaar is (voorbeelden bestuursfouten uit onderzoek Mr. Drs. Daniella A.M.H.W. Strik Linklaters ) .
Robert 't Hart 