De governance codes eisen steeds meer transparantie, maar transparantie is een leeg begrip; voor goed nieuws schaamt niemand zich, voor slecht nieuws wel. Om potentieel slecht nieuws uit de organisatie te krijgen is daarom pro-activiteit en veiligheid nodig. Het artikel “transparantie raakt onze diepste angsten’’ uit het boek “grenzen aan transparantie” raakt de kern. Daarom een paar citaten.
Zwakke kant durven tonen
Voor goed nieuws schaamt niemand zich, voor slecht nieuws wel. Het is oer menselijk om bang te zijn voor afkeuring. Bang zijn we allemaal, zakelijk of privé op alle niveaus in de maatschappij. De een heeft het wat meer thuis de ander wat meer op het werk. Het zijn juist de sterksten die hun zwakke kanten durven te tonen, wellicht omdat ze het zich menen te kunnen permitteren.
Vooruitkijken
Winter maakt het onderscheid tussen transparantie in het verleden en transparantie die over de toekomst gaat. We zien dat de regelgeving tot dusver is gericht op verantwoording over wat er in het verleden is gedaan, zoals de accountant die de jaarrekening controleert. Aandeelhouders hebben in feite meer behoefte aan zo betrouwbaar mogelijke informatie over de toekomst; de plannen van het bedrijf, de resultaten die die kunnen opleveren, de risico’s waarmee die gepaard gaan.
Rare paradox
We geven de voorkeur aan zogenaamde harde gegevens, data en modellen omdat we te zwak zijn om te werken aan het meest confronterende en fundamentele waar het echt fout gaat; onze persoonlijke verantwoordelijkheid.