Geplaatst door Risicoperceptie volgens Rijkman Groenink
Vijf jaar na dato eindelijk weer een interview met Rijkman Groenink in het programma College Tour. Na het lezen van De Prooi was ik uiteraard benieuwd naar zijn beeld van het verleden. Door De Prooi hebben we inzicht gekregen in de bestuurskamers en zijn we erachter gekomen dat mensen in de top toch ook maar gewone mensen zijn. Hoe hoger in de organisatie, hoe kleiner de jongens. Hoewel Rijkman het achterste van zijn tong niet liet zien, waren er toch een paar opmerkingen die mij aan het denken hebben gezet.
Aandeelhouder of bestuurder ?
Rijkman noemt het een misverstand dat hij een enorme vertrekbonus heeft gekregen. Hij meldt dat hij slechts een heel kleine afvloeiingsregeling heeft gekregen, van 2,4 miljoen. “Elke Nederlander heeft recht op afvloeiingsregeling. Waarom ik niet?
Daarnaast was ik aandeelhouder en die aandelen heb ik verkocht.Immers, waarom heb ik als enige aandeelhouder mijn geld moeten laten liggen, terwijl de rest van Nederland wel zijn aandelen casht?”
Rijkman Groenink pakt uit zijn verschillende rollen zijn rechten. Zijn goed recht. Zeker als je dat vergelijkt met de gewone aandeelhouder en gewone werknemer. Mijn in ziens zit daar het punt; door de combinatie van beide was hij juist geen van beide.
Eigenschappen van een topbankier
Groenink meldt dat een goede bankier twee zaken goed moet kunnen combineren. Een ondernemende, klantgerichte spirit en een sterk ontwikkeld risicobewustzijn. Ofwel, zij moeten klanten op het scherpst van de snede bedienen zonder ook maar een moment de risico’s uit het oog te verliezen en daarmee geld – geld van klanten – te verliezen. Maar waarom beperkt risicobewustzijn zich puur tot het wanbetalingsrisico?
Individuen kunnen best risicobewust zijn, maar toch gezamenlijk een groot risico vormen, simpelweg omdat zij het niet van elkaar weten. Oftewel, 1+1=3. Hoe is het dus met het collectief risicobewustzijn van de organisatie gesteld, en wat heeft Rijkman Groenink daaraan gedaan? Want, als directeur dien je dat dus goed te regelen.
Pijn en integriteit
De grootste frustratie van Rijkman is dat hij bekend staat als een graaier (niet integer) en dat hij de bank heeft verkwanseld puur voor eigen gewin. Dit, terwijl zijn zelfbeeld is dat hij een buitengewoon gecommitteerde professionele bestuurder is die alles met de grootste integriteit heeft gedaan.
Persoonlijk denk ik dat Rijkman niet opzettelijk niet integer heeft gehandeld. Hij is de zondebok geworden voor het falen van de banken. Hoe heeft nu juist hij dit over zich heen gekregen? Ik denk dat zijn arrogantie en gebrek aan empatisch vermogen de belangrijkste oorzaken zijn. Een goede beheersmaatregel is het verzamelen van enkele kritische vertrouwenspersonen en die regelmatig om stevige feedback vragen.
Robert 't Hart 
Een aardige risicoperceptie over Groenink. Ik wil dar wel aan toevoegen dat beeldvorming anders is dan rationeel denken. Hoe je het ook bekijkt het valt niet uit te leggen dat je naast 2,4 miljoen ook nog eens een aandelenpakket van netto 13 mlj casht. Dat wordt niet begrepen in een fase van forse bezuinigingen. Daar moet iedereen aan bijdragen, zeker de topbankiers vanuit de huidige financiele malaise die mede door hen handelen -slecht toezicht van DNB- is veroorzaakt. Conclusie ik kijk daar iets genuanceerder tegen aan.
Eric Roels.