Heb je je baan weleens opgezegd zonder dat je een andere baan had?
Deze vraag stel ik vaker om te peilen of mensen risico-nemend, of juist risicomijdend zijn. 3 van de 40 mensen staken deze specifieke keer hun hand op. Tijdens de pauze werd ik aangesproken door iemand, die haar hand stil in haar schoot had laten liggen. Ze stelde dat je wel financieel de mogelijkheid moet hebben om daadwerkelijk je baan op te kunnen zeggen. En eigenlijk had ze wel gelijk. Uiteraard is het makkelijk praten als je geld genoeg hebt om het risico van een paar maanden zonder werk op te kunnen vangen. Je zou dus kunnen zeggen dat je financiële positie bepaalt, in hoeverre je grote risico’s kunt nemen. Dit geldt overigens ook voor bedrijven: cashflow is king.
Kortom: je bent in de loop van de jaren totaal afhankelijk geworden van één werkgever! De vraag is hoe je jezelf in zo’n kwetsbare positie hebt kunnen manoeuvreren. Het vervelende is dat dit soort processen zich vaak sluimerend voltrekken, en je een kikker in een langzaam opwarmende pan met water bent geworden.
Wat nu?
De natuurlijke neiging van veel mensen is om zich in deze situatie in te houden, en risicomijdend gedrag te vertonen. Maar eigenlijk zou je juist meer risico’s moeten nemen. Hoe krijg je dit voor elkaar?
- Je kunt beginnen meer risico’s te nemen in je organisatie zelf. Je sterker uitspreken in meetings, een opleiding vragen, nieuwe ideeën lanceren.
- Sluit je aan bij de mensen die risico’s nemen, die durven.
- Je kunt meer de buitenwereld opzoeken, bijvoorbeeld door gastcolleges te geven. Ook kun je meer netwerkevents bezoeken om nieuwe mensen te leren kennen.
- Je kunt artikelen gaan schrijven of zelfs boeken.
- Je kunt aangeven dat je minder gaat werken, bijvoorbeeld 90 %.
Weerbaar
Door bovenstaande acties wordt het onvermijdelijk weer spannender op je werk.
Hier kunnen zowel je werkgever als jijzelf van profiteren. Het is wel belangrijk je te realiseren dat bovenstaande acties ook als signalen naar de werkgever kunnen worden gezien. Maar is dat erg?